Het nieuwe album 'Cowboy Carter' van Beyoncé is uit, het markeert een eigenzinnige verkenning van countrymuziek. Op deze plaat, die vandaag beschikbaar is om te beluisteren, duikt Beyoncé diep in de zwarte geschiedenis van het genre. "Hoewel dit verhaal eerder verteld is, luisteren nu veel mensen omdat zij het brengt," zegt Ilse Liebens.
Het album, het tweede deel van een drieluik dat begon met 'Renaissance' en tijdens de coronapandemie door de Amerikaanse superster werd gemaakt, is meer dan zomaar een verzameling nummers. "Dit is een statement," verklaart Liebens, radiopresentator en muziekkenner, in De Ochtend op Radio 1.
"Op 'Renaissance' eerde ze de zwarte wortels van de housemuziek, en nu wil ze hetzelfde doen met country. Ze duikt diep in de zwarte geschiedenis van het genre en wil de schijnwerpers richten op de whitewashing ervan. Hoewel dit verhaal eerder verteld is, krijgt het nu extra aandacht door Beyoncé."
De eerste single van het album, 'Texas hold 'em', een aanstekelijk nummer, werd de eerste nummer 1-hit van een zwarte vrouw in de Amerikaanse countryhitlijsten.
Dat Beyoncé zich met countrymuziek bezighoudt, is op zich niet verrassend. "Ze is een Southern girl, opgegroeid in Texas, Houston, waar ze echt is blootgesteld aan countrymuziek," legt Liebens uit. Hoewel ze eerder al het countrynummer 'Daddy lessons' op haar geprezen album 'Lemonade' had, kreeg ze toen negatieve en zelfs racistische reacties, vooral van conservatieve en witte mensen in de countrywereld, die vonden dat zij geen plaats had in dit genre.
Beyoncé heeft sindsdien zich verdiept in de geschiedenis van countrymuziek, en zoals Jonas Boel uitlegt, toont deze geschiedenis dat country niet zo homogeen wit is als vaak wordt gedacht.
Door dit album wil Beyoncé het verhaal rechtzetten. "Hiermee volgt ze in de voetsporen van Ray Charles," legt Boel uit. "Hij groeide ook op in het zuiden van de VS en nam in 1962 een countryalbum op, wat destijds ongekend was."
Op 'Cowboy Carter' omringt Beyoncé zich met de juiste mensen, zoals Rhiannon Giddens, een folkartieste die al jaren pleit voor de Afro-Amerikaanse roots van bluegrass en country.
"Die negatieve reacties na de Country Awards hebben haar geïnspireerd," benadrukt Liebens. "Ze zegt: ik heb een plek in dit genre en ik zal die op mijn manier opeisen."
Dit is geen typisch countryalbum, maar een Beyoncé-album met veel diverse invloeden. Zoals Liebens opmerkt, bevat het covers van nummers zoals 'Jolene' van Dolly Parton en 'Blackbird' van de Beatles, die allemaal op hun eigen manier een boodschap overbrengen.